De eerste klanken van het nummer komen door en meteen ben ik terug op die bewuste dag. Zondag 23 oktober 2016. Een hele week weggeweest van mijn gezin voor mijn coachopleiding, vol energie. Het voelde alsof het leven niet beter kon!
Aan de voordeur hing een bordje met de tekst ‘voordeur is kapot, graag achterom komen’. Het zal wel en dus liep ik nietsvermoedend door de poort onze tuin in. Wat me daar te wachten stond, had ik nooit kunnen bedenken. De tuin hing vol met lichtjes en slingers vol met foto’s. Foto’s van de daarvoor liggende 11 jaren. Foto’s van mij en mijn lief. Foto’s van ons prachtige gezin. De mooiste herinneringen bij elkaar verzameld. Een plek zoals ik me mijn InspiratieRijk altijd al heb voorgesteld. Een mooie ervaring rijker kwam ik thuis, maar wat had ik ze ook stiekem wel gemist. Mijn tas liet ik vallen om mijn gezin heerlijk te knuffelen.
Het was net na etenstijd dat ik aankwam en hoe lief, er was ook voor mij gekookt. Ik kreeg een prachtig opgemaakt bord voorgeschoteld en mijn lief opende een fles met bubbels. ‘Als dit het effect is van een weekje weg, dan ga ik vaker’, was wat er in me opkwam. Wat een enorm warm welkom, heerlijk.
Na het eten en luisteren naar de vele verhalen over de avonturen van de kinderen van die week wilden ze me dolgraag een video laten zien. ‘Een video?’, dacht ik,’wat leuk dat hij eraan gedacht heeft een video van de afgelopen week te maken, dan heb ik uiteindelijk helemaal niets gemist’.
De video werd gestart en daar kwamen die eerste klanken van John Legend tevoorschijn. Het eerste beeld verscheen. Voor de allerliefste mama stond erop. De film vervolgde en ik zag mijn lief en drie prachtige kinderen verschijnen. Om en om hielden zij bordjes omhoog. Lieve mama, jij bent de allerliefste voor altijd. Mijn hart smolt. Alles wat jij voor ons doet en alles wat je voor papa doet. Jij zorgt ervoor dat wij ons heel speciaal voelen. Wij zijn heel trots op jou. En nog steeds dacht ik; ‘wat een effect zo’n weekje weg niet heeft!’ En zo kwamen er nog een aantal prachtige rake teksten voorbij.
Little did I know dat er nog meer aan zat te komen, want tot dit moment aan toe was ik er nog steeds van overtuigd, dat ze me echt enorm gemist hadden. Op ongeveer driekwart van het nummer kwam er een bordje tevoorschijn met de woorden ‘…maar er mist iets, want jij heet geen van Rosmalen’. Toen pas viel het kwartje, ik keek opzij en moet iets gezegd hebben als ‘wat doe je nou?’ En ja hoor, daar kwamen de laatste bordjes ‘Wil jij met papa trouwen’. Naast me viel iemand op een knie en toverde een prachtige ring tevoorschijn en een jaar later zijn we getrouwd.
Dat is wat muziek kan doen. Het brengt je terug naar mooie herinneringen, soms ook verdrietige momenten, kan een enorme energie boost geven en verschillende emoties aanraken. Muziek komt dan ook veelvuldig terug in mijn trainingen en programma’s.
Ik geniet vandaag nog even verder van deze mooie herinnering. De video er inmiddels weer bij gezocht en dat prachtige moment weer opnieuw beleefd.
Aan welk nummer bewaar jij mooie en bijzondere herinneringen?