De zondagmiddag begint net en ik heb al twee mooie lessen mogen ontvangen vandaag.
De eerste les kwam tijdens mijn wandeling in de polder vanmorgen.
Een les in het lezen van de tekenen der natuur.
Even alleen met mijn franse bullenmaatje op stap, kwam er een aalscholver voorbij suizen.
De aalscholver die symbool staat voor introspectie, waarbij gedachten, gevoelens en herinneringen het onderwerp van de overdenkingen vormen. Het klopt met waar ik nu sta in mijn leven. Veel zelfanalyse met behulp van gedachten, gevoelens en herinneringen uit het verleden om mezelf verder te ontwikkelen en elke dag stappen te maken naar een leven, zoals ik het wens te leven.
Een boom met daarin een prachtig hart, die me doet beseffen dat ik vooral dichtbij mezelf moet blijven en mijn hart moet blijven volgen.
De duiven vliegen me om de oren, zij klapperen met hun vleugels, die hen op hoogte brengen, om zich vervolgens volledig over te geven aan een prachtige duikvlucht. Stappen vooruit maken om me vervolgens over te geven aan de duikvlucht, dat is waar ik nog wel wat te leren heb. Stappen vooruit maken lukt me wel, maar de overgave om even, al is het maar heel even, te genieten van het bereikte resultaat, dat gun ik mezelf nog veel te weinig. Ik kan uren kijken naar deze duikvlucht taferelen, het geeft me zo’n geweldig gevoel van vrijheid.
Bij het uitlopen van de polder zwelt het gezang van de vogels om me heen aan. Wat een verwennerij deze morgen. Het geeft me zo’n ontzettend fijn gevoel, een gevoel van in het hier en nu zijn, en puur genieten.
De tweede les volgde toen ik bij thuiskomst besloot de jongste twee lekker mee te nemen in de bakfiets om ook van het geweldige weer te genieten. De jongste had hier helemaal geen zin in. Al tegensputterend toch in de bakfiets vastgezet en gaan, hij gaat er vast van genieten……. NOT! Meneer gaf duidelijk aan te willen lopen, maar ik wilde toch echt met ze naar de dijk om de schapen en hun lammetjes op te zoeken. Onder luid gehuil naar de dijk gereden, alwaar meneer uit de bakfiets mocht om dat te doen wat hij mij al de hele tijd duidelijk maakte te willen doen, lopen. Na de schapen en lammetjes uitvoerig te hebben bestudeerd dacht ik toch echt dat meneer wel rustig in de bakfiets plaats zou gaan nemen, om samen lekker naar huis te fietsen. Alweer mis…… Hij wilde lopen en toen besloot ik hem dan maar te laten lopen. Ik gaf me over aan de situatie, die er meteen een heel stuk gezelliger op werd. Ik volgde zijn tempo en bestudeerde mijn kleine man, die zich heerlijk in zijn eigen wereld bevond. Hij was de wereld aan het ontdekken op zijn eigen tempo en op zijn eigen manier. En ik, uiteindelijk heb ik er met volle teugen van genoten.