Ik herinner het me alsof het gisteren was, de dag dat ik me ziekmeldde met een burn-out. Zelf dacht ik nog dat een weekje rust en de vakantie die erop volgde me voldoende zouden opladen om er daarna weer volle bak tegenaan te gaan. Maar niets was minder waar. De onrust en de vermoeidheid namen alleen maar toe en ik wilde niets anders dan huilen. Mijn lichaam liet me volledig in de steek en mijn gedachten gingen alle kanten op. Ik kon toch niet zomaar thuisblijven. Van huis uit heb ik meegekregen dat je je pas ziekmeldt als je met koorts op bed ligt of fysiek niet in staat bent om naar je werk te gaan. Aan deze beide voorwaarden voldeed ik niet. Daarop ging mijn innerlijke heks, of criticus, of hoe je haar ook noemen wilt, dan ook helemaal los. ‘Ik had gefaald, ik kon ook niets goed doen, mijn ambitie kon ik maar beter laten varen, daar zou op deze manier toch niets van terecht gaan komen’. En zo had ze nog wel het een en ander te melden. Ik wilde en kon niets anders meer dan slapen en huilen.
Hulp zoeken
Na een aantal weken rust werd me aangeraden om een traject met een wandelcoach te starten. Dit liet ik me geen twee keer zeggen. Naar buiten, de natuur in. Mijn liefde voor alles wat groeit en bloeit is me met de paplepel ingegoten. Wat bleek, diep van binnen wist ik al waardoor ik spaak liep in mijn leven. Mijn ambitie was groter dan wat mijn toenmalige werkgever me kon bieden. Eigenlijk wist ik precies wat ik wilde doen met mijn leven en wie ik wilde zijn, maar ik durfde de knoop niet door te hakken. Ik durfde niet vol voor mezelf en mijn dromen te kiezen. Want ja: ‘wat als het dan niet lukt, nu heb je een vaste baan, een fijn inkomen en ga zo maar door’.
Keuzes maken
Als ik terugkijk op de aanloop van mijn burn-out, was het uitstellen van het maken van een keuze, welke keuze dan ook, datgene wat ervoor heeft gezorgd dat ik letterlijk ziek werd. Mijn lichaam drukte op de stopknop omdat ik mijn gevoel negeerde. Het was genoeg geweest, er moest NU iets gebeuren. In de maanden die volgden ben ik niet alleen met mijn wandelcoach, maar ook met een loopbaancoach aan de slag gegaan. Ik deelde dat ik me letterlijk stuurloos voelde, alsof het leven me overkwam en ik nergens meer grip op had. Met mijn coaches ben ik gaan werken aan mijn innerlijk kompas. Aan het scherp krijgen van wie ik ook alweer was, voordat ik mezelf kwijtraakte. Ik maakte weer contact met mijn kernwaarden, mijn passies, talenten en mijn diepste verlangens en leerde hoe ik deze in mijzelf kon verankeren. Hoe ik ze als leidraad, en letterlijk als mijn kompas, in het leven kon gaan gebruiken, bijvoorbeeld bij het maken van keuzes.
Doorbraak
Dit zorgde ervoor dat ik weer zelf aan roer van mijn leven ging staan. Mijn stip aan de horizon was nu glashelder voor me. Het hielp me de keuze te maken die ik al die tijd had uitgesteld en daarbij volledig op mezelf te durven en kunnen vertrouwen. Als ik terugkijk op deze periode, dan ben ik de schaamte voorbij. Dit is iets wat iedereen kan overkomen en heeft niets met sterk of minder sterk zijn of falen te maken. Ik heb geleerd beter naar mijn innerlijke wijsheid en naar mijn lichaam te luisteren, want beiden hebben genoeg signalen afgegeven. Daarnaast sta ik nu weer zelf aan het roer van mijn leven en geef ik mijn leven vorm volgens mijn innerlijk kompas. Ik leef, ik geniet, ik vertrouw en barst van de inspiratie en energie.
Herken jij je in mijn verhaal?
Voel je onrust, vermoeidheid en lijkt het alsof het leven als vanzelf aan je voorbijtrekt?
Loop je vast in je leven en hunker je naar een beetje rust, maar lukt het je niet om een keuze te maken?
Ik kan je hierbij helpen. Schroom niet en neem contact met me op om een geheel vrijblijvende inspiratiesessie van 45 minuten in te plannen. Je bereikt me via danielle@inspiratierijk.nl.
Ik kan je uit ervaring vertellen dat het enorm fijn is om het niet alleen te hoeven doen.