Afgelopen dagen heb ik me heerlijk met manlief, de kids, vrienden en hun kinderen mogen vermaken op een superfijne Farmcamps boerderij in Zeeland. Heerlijk vertoeven in de natuur omringd met enorm veel dieren, mij kan je niet blijer krijgen. Er waren schapen, stieren, konijnen, lammetjes, lieve kleine kittens en er waren ezels. Jups er waren ezels. Ik vind ezels altijd enorm leuk, juist omdat ze zo eigenwijs en eigengereid zijn. Ik was dan ook zo blij als een kind toen we de ezelfamilie, mama, papa en veulen lekker naar de wei mochten brengen. Vervolgens hoorden we zeer regelmatig het gebalk van de ezels uit de wei, dat de camping over galmde. En ineens bedacht ik me, wie is er nou eigenlijk de ezel?

Is dat de ander die altijd het voortouw neemt, de persoon die het altijd beter weet. De persoon die er elke keer weer voor weet te zorgen dat ik de andere kant op ga, mijn mening bijstel, iets doe waar ik eigenlijk helemaal geen zin in heb. De persoon die ervoor zorgt dat ik mijn tijd besteed aan het volbrengen van zijn of haar dromen in plaats van het volgen van mijn eigen dromen. De persoon die duidelijk de weg lijkt te weten en ervoor zorgt dat ik zelf niet na hoef te denken.

Of ben ik de ezel? Voor het volgen van het pad van een ander. Voor het volbrengen van de dromen van de ander en daar mijn tijd en energie aan te besteden. Voor het blindelings vertrouwen en volgen van een ander, die verder, beter, sneller of mooier lijkt te zijn, zonder daarbij te voelen of het pad voor mij wel goed voelt. Voor het niet durven opstaan voor mijn eigen dromen, denkbeelden en idealen. Voor het niet afstemmen op mijn eigen gevoel en op te durven staan voor de dingen waar ik in geloof.

Het waren vier heerlijke dagen, waarin we veel gezien, geleerd en geknuffeld hebben. Vier dagen waarin we enorm van elkaars gezelschap en het geweldig mooie weer hebben genoten. Vier dagen waarin niets hoefde en we allemaal ons eigen pad mochten volgen. Ik ben enorm trots en blij dat ik na deze vier dagen mijn tijd en energie weer mag gaan besteden aan de dingen die ik leuk vind. Dat ik nu niet langer de ezel ben,  maar als een eigenwijze en eigengereide ezel, ervoor heb gekozen om mijn dromen waar te maken en mijn eigen pad te volgen. Dat ik mijn gevoel durf te volgen en de dingen doe waar ik in geloof. Het grote verschil met vroeger is dat ik nu niet langer de ezel ben.

Ik ben ontzettend benieuwd naar de ezel in jouw leven. Durf je hem met me te delen?